कर्ण तिम्रो मङ्गल मृत्युमा
महेश प्रधान, दार्जीलिङ। जीवन अनित्य छ, क्षणभङ्गुर छ,दार्शनिक जस्ता यी कुराहरूअनुभवसित पटक्कै मेल नखानेतर आत्मीय जनको मृत्युलेभरङ्ग पार्छ घरि घरिभने नि भरै नै बिर्सनेछन्तिम्रो चाउरिएको अनुहारखिस्स परेको मुस्कान पनि तर मध्ये दिनको चर्को घाममाखोज्दै आउँछ दगुरेर र उभिन्छपसिना पुछ्दै बस्छ, थकाई मार्छतिमीले स्याहारेर झाँगिएको रूख मुन्तिरबर्खा झरीमा चर्किएको भूमिलैजाला कि पैरोले भनिकनसधैँ ओताइ रहन्थ्यौ पानी सिसाछाँदेगाठो हालिरहन्थ्यौ बलियो गरीतब नेसासले सास फेर्थ्योजातीय अस्मिताका कविताहरू भएरवीरताका कथा भएर तर तिमीले सास फेरेको कहिल्यै देखिनँजिउँदा छन् कि छैनन हँ भनेरघच्घच्याउन पनि खोज्थे शठहरूधेरैलाई थाहै थिएन यो पनितिमी सास होइन नेसास फेर्दथ्यौतिमी नेसास फेरिरहेछौ अझ पनितर तिम्रो देह वरिपरि धूप जलिरहेछहेर हेर बादल पनि त फाटिरहेछआज
Read More
